Daar stond ik dan. Op die eerste woensdag van juni 2014. Ik nam voor het eerst deel aan
een evenement dat meteen vijf dagen zou duren: De Rollende Keukens. Een pionier in de
wereld van foodtruck festivals.
Mijn truck, een Bedfordcamper uit de jaren 80, had ik helemaal in stijl laten ombouwen. Ik zal je de hoofdpijnverhalen die het verbouwen met zich meebracht besparen.
Eigenlijk had ik er al op dinsdag moeten staan, zoals alle andere trucks, maar op die dag werden de laatste werkzaamheden aan mijn camper verricht. Het voelde als een Amerikaanse make-over show waarbij de klok genadeloos tikte.
Midden in de nacht, toen de truck eindelijk klaar was, reed ik samen met mijn moeder
richting de Westergasfabriek in Amsterdam. Ik had nog niet in het de donker in mijn truck
gereden. Het was doodeng. Maar we kwamen heelhuids aan.
Ik had het gewoon geflikt! Daar stond ik dan in MIJN FOODTRUCK genaamd Cook´n Roll. Het menu: Mexicaanse pulled pork tortilla, quesadillas met gerookte kip, maïs chips met guacamole en salsa en Mexicaans geïnspireerde drankjes. Alle ingrediënten had ik biologisch ingekocht, dus stervensduur. Een klassieke beginnersfout.
Met een dag achterstand begon ik woensdagochtend met opbouwen en koken. Probleem nummer een diende zich al direct aan: Mijn vlees was weliswaar bezorgd, maar niet bij mij.
Ik heb het hele terrein met ongeveer 80 trucks moeten afgaan om te vragen wie mijn vlees in ontvangst had genomen. Voordeel was wel dat ik gelijk kennis had gemaakt met al mijn nieuwe collega’s.
Om 17:00 uur ging het terrein open voor gasten. Ik was nog lang niet klaar. Door de regen was het verre van druk en viel het gelukkig niet op dat ik nog niet operationeel was.
En ook de donderdag, toen het terrein aan het begin van de middag open ging voor gasten, was ik, uh, nog altijd niet klaar. Pas tegen het einde van de middag kon ik eindelijk mijn klep omhoog doen en waren we ready for take off. En oh boy, druk dat het was. Duizenden bezoekers!
Die avond was ik al direct uitverkocht. Geweldig natuurlijk, maar dat betekende wel dat ik de volgende ochtend opnieuw inkopen moest doen en als een malle moest koken om voor 12:00 uur alles klaar te hebben. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik had nog nooit voor zoveel mensen gekookt. Gelukkig waren mijn vrienden en familie er om bij te helpen.
Probleem twee diende zich die vrijdag aan. Mijn bakplaat was door de installateurs niet afgesteld op propaangas, waardoor er na twee dagen roetvorming ontstond. Mijn gloednieuwe interieur? Pikzwart! Het leek alsof er een brand had gewoed. Opgeven was geen optie. Huilen wel. En reken maar dat ik dat heb gedaan.
Na vijf dagen was ik gesloopt. Maar er waren lichtpuntjes in mijn roetzwarte keuken: ik was overladen met complimenten over mijn gerechten en ik was iedere dag uitverkocht.
Over een vuurdoop gesproken!