Het jaar 2020 was voor velen een bijzondere jaar. Zo ook voor mij, ik had in 2019 keihard gewerkt en zoveel mogelijk gespaard om in april 2020 voor een lange periode een culinaire reis te maken.
Al jaren wilde ik alleen op reis, maar op de een of de andere reden durfde ik die stap niet te zetten. Maar nu ging ik het echt doen. Mijn avontuur zou in San Sebastian, Spanje, beginnen.
De baskische stad wordt ook wel ´The food capital of the world´ genoemd. Daar moest ik dus zijn. Ik zat op Spaanse les, had een appartement gevonden en een stageplek bij een van de 8 sterrenzaken die de pittoreske stad telt. Dus ik keek ontzettend uit naar 2020.
Al jaren wilde ik alleen op reis, maar op de een of de andere reden durfde ik die stap niet te zetten. Maar nu ging ik het echt doen. Mijn avontuur zou in San Sebastian, Spanje, beginnen.
De baskische stad wordt ook wel ´The food capital of the world´ genoemd. Daar moest ik dus zijn. Ik zat op Spaanse les, had een appartement gevonden en een stageplek bij een van de 8 sterrenzaken die de pittoreske stad telt. Dus ik keek ontzettend uit naar 2020.
Helaas begon het jaar dramatisch.Mijn lieve beste vriendin Ciska werd in de ochtend van zaterdag 11 januari aangereden door een auto (die ook nog eens doorreed) waardoor ze met zwaar hersenletsel werd opgenomen in het ziekenhuis.
Paar uurtjes voor het ongeluk waren we samen mijn (verlate) verjaardag aan het vieren. Uren waren we onder het genot van bubbels aan het kletsen over mannen, het verleden en de toekomst, we hebben gelachen en gehuild. Ik kreeg een prachtige antieke armband als kado met de liefste handgeschreven kaart. De laatste zin op de kaart is:
´DOOR JOU DURF IK WEER TE DROMEN, WANT JIJ DROOMT GROOT EN VERLIES DAT NOOIT ´
Vier weken lag ze in coma, het waren voor iedereen die van haar houd helse weken met een rollercoaster aan emoties. Ze is nooit ontwaakt en overleed tot ons groot verdriet op 6 februari ´20 aan haar verwondingen.
In dromen had ik geen zin meer. Door haar verlies was de levenslust uit mij gezogen. San Sebastian stond nog wel op de planning, dat was fijn, want het liefste wilde ik zsm vluchten. Op 1 maart hadden mijn lieve vrienden een surprise going away party georganiseerd en twee weken later ging de wereld op slot.
Gek genoeg vond ik de Lockdown wel fijn, ik werd gedwongen om naar mijzelf te kijken en bewust met het verdriet om te gaan. Ik begon te mediteren en kreeg weer zin in koken.
De woorden van Ciska bleven door mijn hoofd dwalen. Ik besefte me dat het leven zo voorbij kan zijn en het tijd werd dat ik mijn onzekerheden en angsten opzij moest zetten om zo mijn dromen waar te maken.
En wat zijn die dromen? Passie voor koken zat er bij mij al vanaf een jonge leeftijd in. Ik denk dat ik 15 jaar was toen ik voor het eerst een kookprogramma zag van Nigella Lawson. Ik herkende iets in haar.Dat wil ik ook! Een kookboek en een kookprogramma. Maar nooit durfde ik het uit te spreken, omdat er altijd een stemmetje was/is die zegt dat ik niet slim, mooi of goed genoeg ben.
Die stem heb ik toen streng toegesproken. Ik besloot om zoveel mogelijk te gaan koken, mezelf zichtbaar te maken en maar zien wat er op mijn pad zou komen…..